Rondje Ruud #4

Een hoekhuis in Sassenheim met veel privacy en natuurbeleving

Rondje Ruud #3

Een bijzonder project bij zorginstelling Bernardus in Sassenheim. Met 100 mensen van Dura Vermeer in één dag een tuin creëren voor het nieuwe dementiecentrum. 

Rondje Ruud #1

In dit eerste rondje in Ruud's eigen tuin wordt vooral duidelijk gemaakt dat het nu, eind juli, er vooral om gaat om te genieten en de boel zoveel mogelijk de boel te laten. Planten vallen over elkaar heen en vormen zo elke dag een andere compositie...

OUDE TIJDEN

Bij ons was het altijd heel gewoon..
in het voorjaar sliepen er Duitse toeristen bij ons in huis. 'Zimmer mit Fruhstuck'. Mijn moeder ontpopte zich als de ideale huisvrouw en ook al sprak zij amper drie woorden Duits, de verstandhouding was altijd opperbest. Voor mijn broers en mij kwam het hoogtepunt van de dag ná de frühstuck. Nadat de gasten ontbeten hadden, waren de restjes voor ons. Krentenbrood met dik roomboter. Daar vochten we om!

Als warm welkom hadden we een klein kneuterig voortuintje. Een grasveldje met een perk tulpen, groepjes hyacinten en een heg. Kijkend naar de foto’s uit mijn jeugd, zie ik mezelf staan in het bleke voorjaarslicht in ons aangeharkte tuintje, de haartjes gekamd, poserend in mijn mooiste kleren. Mijn moeder op haar paasbest trots aan mijn zijde. Met dank aan de badgasten...

En nu, meer dan 40 jaar na dato, herleven oude tijden. Van Jacqueline van der Kloet, mijn grote idool op het gebied van beplantingen heb ik een nieuw boek met de veelzeggende naam ‘Tuinen van nu’. Maar als ik naar de omslagfoto kijk, zie ik tóch ineens weer dat tuintje van vroeger. Met een gazonnetje en rijtjes tulpen in het voorjaarslicht. Alleen dat mollige ventje in zijn paaspakje ontbreekt…

Hoe is het mogelijk! Waar zijn die ‘moderne’ strakke statustuinen gebleven? Is het uit sentiment, dat we dit weer mooi vinden? Willen we terug naar het gewone en natuurlijke? Met dank aan de crisis? Onze hernieuwde aandacht voor tuinieren staat niet op zichzelf. We willen weer meer zelf doen en zelf ontdekken. Net als in de jaren zeventig, maar met nieuw elan. Hoveniers zouden zich wat minder met trendy artikelen bezig moeten houden en meer met de basale zaken die een tuin tot een tuin maken: een plek omzoomd door een heg met een gazon en een perk planten. Gun je opdrachtgever het genoegen van de tuin ‘als tuin’ en laat oude tijden herleven met de ideeën van nu. Mét of zonder roomboter.
 

OP DE HERFST

“Weet jij wanneer je rozen moet snoeien...?”
De vrouw kijkt me quasi onschuldig aan. Ik ben op een feestje en sta in een partytent die is opgezet in de tuin van de jarige. Buiten viert de herfst hoogtij. “Moet het al, volgens mij voorspellen ze vorst!” Nu is het mijn beurt om onschuldig te kijken. Ken ik deze vrouw? Blond geverfd haar. Kraaienpootjes. Gelakte nagels verhullen niet de sterke handen. Snoeihanden.

“Tsja, pff.. dat ligt er aan..” is mijn niet echt overtuigende antwoord. In mijn ooghoek zie ik rode wijn rondgaan. Tot nu toe was het heel gezellig. Tot nu toe. Dan neem ik een besluit. “Kom mee!” Ik neem de vrouw bij de hand en loods haar naar buiten. Een ruwe gewillige hand.

Buiten schieten wolkenflarden langs de hemel. Siergrassen dansen op de wind. Brutale herfstasters vol met bloemen. Alsof het nooit winter wordt.
“Kijk!” roep ik in haar oor. “Doe niets zolang het schoonheid in zich heeft.”
“Ja, maar..”
“In de herfst manifesteert de natuur zich op meesterlijke wijze,”, roep ik boven de wind uit, “laat haar even haar gang gaan en geniet er zo lang mogelijk van!”
“En daarna?”
“Maak je geen zorgen om de planten, die kunnen prima tegen een stootje. Aan het eind van de winter ruim je de rommel op en ben je klaar voor een nieuw seizoen.”
“Oh.. zo had ik het nog niet gezien..” haar handen werkloos voor zich.

Verbaasde blikken als we de partytent weer betreden.
“Wijntje?
“Dank je.. Proost! Op de herfst!”
“Proost!”